Σελήνη: η Πρωθιέρεια του Μαθημένου και της Συνήθειας

Συχνά η Σελήνη αναφέρεται ως ο πλανήτης που σχετίζεται με την «ψυχή», τα «συναισθήματα», τον «ψυχισμό», την «ευαισθησία» και γενικά ότι καλό και χνουδωτό ή αγκαθωτό θέλει ο κάθε άνθρωπος να φαντάζεται ότι έχει μέσα του. Θεωρώ ότι όλα τα παραπάνω έχουν έναν βαθμό αλήθειας μόνο ως αποτελέσματα της ουσιαστικής δράσης της Σελήνης. Αυτή δεν είναι άλλη από το να ορίζει παν το κληροδοτημένο, μαθημένο και αυτόματο.

Η Σελήνη είναι η ψυχή μόνο στον βαθμό που «ψυχή» ονομάζουμε μία βαθιά ριζωμένη παρόρμηση, ανεξήγητη για το λογικό μας νου, φαινομενικά ασύνδετη με εξωτερικά ή εσωτερικά γεγονότα, αλλά παντοδύναμη και ικανή να μας οδηγεί σε συμπεριφορές που μας ανακουφίζουν, μας παρέχουν ασφάλεια και περιφρουρούν το ευάλωτο εγώ μας. Οι αμφιβολίες μου είναι τεράστιες για το ότι αυτή η σεληνιακή «ψυχή» που την νοιάζει τόσο πολύ το μικρό, μερικό και φθαρτό εγώ μας, καθώς και οι συνθήκες του προσωπικού μας δράματος μέσα στα τρισεκατομμύρια ανθρώπων στον πλανήτη, έχει την παραμικρή σχέση με την Ψυχή που είναι το ίδιο το άπειρο, αιώνιο, ωραίο και πανάγαθο μέσα στην κάθε ανθρώπινη οντότητα. Κάτι δεν μου κολλάει.

Η Σελήνη είναι τα συναισθήματα, όσο αυτά είναι μια καθ’ όλα ασυνείδητη, αυτόματη και ανεξέλεγκτη αντίδραση σε εξωτερικά ερεθίσματα. Εάν γνωρίζουμε σαφώς γιατί αισθανόμαστε κάτι, έχουμε φύγει από τα χωράφια της Σελήνης και προσεγγίζουμε επικίνδυνα τα χωράφια άλλων πλανητών που  ασχολούνται με τα αισθήματα και επιτρέπουν την συνειδητότητα ως παράγοντα δραστηριότητας, εσωτερικής ή εξωτερικής. Γιατί η Σελήνη γενικά δεν τα πάει καλά με την συνειδητότητα. Είναι αυτό το «νιώθω έτσι, αλλά δεν ξέρω γιατί», «την θέλω, παρά το γεγονός ότι βλέπω ότι μου πέφτει πολύ λίγη», «καταλαβαίνω ότι είναι γελοίος και άχρηστος, αλλά είμαι καλή μαζί του γιατί αισθάνομαι πολύ δυνατά πράγματα για αυτόν». Το μυαλό είναι βαθιά νυχτωμένο. Ιδέα δεν έχουμε γιατί μας συμβαίνει το συγκεκριμένο ή συνήθως, το συγκεχυμένο συναίσθημα. Το αποτέλεσμα είναι ένα συναίσθημα, το ερέθισμα ένας εξωτερικός παράγοντας, το αίτιο μια μαθημένη συμπεριφορά που έχει εγγραφεί βαθιά μέσα μας και δημιουργεί συνεχώς, χωρίς την συγκατάθεση ή την άδειά μας.

Η Σελήνη είναι ο ψυχισμός, όταν ψυχισμό χαρακτηρίζουμε τις εσωτερικές μας διεργασίες που παράγουν αποτελέσματα στην καθημερινότητά μας, αλλά τις οποίες αγνοούμε και δεν μπορούμε για κανέναν λόγο να αντιληφθούμε, να παρακολουθήσουμε ή να διαχειριστούμε. Ναι, η Σελήνη είναι όντως αυτό το κομμάτι του ψυχισμού μας που διαμορφώθηκε στα Σεληνιακά χρόνια που διόλου τυχαία είναι η βρεφική και πολύ πρώιμη παιδική ηλικία. Ναι, είναι το κομμάτι που κρύβεται από την αδυναμία της λεπτομερούς ανάμνησης των συμβάντων εκείνης της εποχής, ναι, είναι το κομμάτι που διαμορφώθηκε όταν ακόμη είχαμε ελάχιστα ή καθόλου φίλτρα και πολυπληθέστατες προσλαμβάνουσες.

Η Σελήνη είναι η ευαισθησία, όταν ευαισθησία χαρακτηρίζουμε την ποιότητα και τον βαθμό της τρωτότητας του εγώ μας. Είναι η ευαισθησία ως αποτέλεσμα της αδυναμίας ή της επιτυχίας των αυτόματων ψυχολογικών μηχανισμών μας να ενσωματώσουν, να μετουσιώσουν ή να απορρίψουν εξωτερικά ερεθίσματα. «Είμαι πολύ ευαίσθητη, δεν μπορώ να αντέξω τα αρνητικά σχόλια για το άτομο μου». «Είμαι πολύ ευαίσθητος στην πραγματικότητα, μόλις μου εξιστορήσει κάποιος το δράμα του γίνομαι κομμάτια». Η ευαισθησία όμως είναι μια ωραία σύνθετη λέξη εκ των ευ και αισθάνομαι, όπου ευ το καλό και αισθάνομαι μία άλλη ωραία λέξη που την ρίζα της θα την βρούμε στο επίσης ωραίο αισθήσεις. Εντέλει η ευαισθησία αφορά μάλλον μία ικανότητα που σχετίζεται με την ποιότητα λειτουργίας των αισθήσεων και τα αισθήματα, παρά με τα συναισθήματα και τον συναισθηματισμό. Ευαίσθητος μουσικά ήταν ο Μότσαρτ. Ευαίσθητος εικαστικά ο Βαν Γκογκ. Ευαίσθητος γευστικά ο Λούκουλος. Πιο ευαίσθητος απτικά κάθε άνθρωπος όταν κλείσει τα μάτια του. Υπερβολή να τα αποδώσουμε όλα αυτά στην Σελήνη. Αντιθέτως μπορούμε και πρέπει να της αποδώσουμε την ποιότητα της αντίδρασής μας σε ότι φαίνεται να απειλεί το οικοδόμημα του εγώ. Η Σελήνη είναι η άμυνα του μαθημένου, η παντοδυναμία της αδράνειας σε ένα ωροσκόπιο, η συχνά ακατανίκητη δύναμη της συνήθειας. Και τίποτα χρησιμότερο από τις καλές συνήθειες. 

Τελικά, η Σελήνη είναι το καθετί που κάνουμε καθημερινά χωρίς να το αναλογιζόμαστε και να το αποφασίζουμε. Είναι η γαλουχία μας, η ανατροφή μας, το δώρο και η κατάρα, ταυτόχρονα, των γονέων και της παιδικής μας ηλικίας. Θεμελιώδους σημασίας γιατί ενορχηστρώνει παρασκηνιακά πληθώρα αντιδράσεων, ώστε να μας παρέχει τον χώρο και τον χρόνο για να αναπτύξουμε συνειδητή δράση. Το μόνο ερώτημα που πρέπει να μας απασχολήσει, είναι το ποσοστό της οντότητάς μας που ορίζει. Γιατί με όλη της την χρησιμότητα, η Σελήνη στην ορθότερη λειτουργία και διαχείρισή της προσφέρει επιβίωση, ασφάλεια, άνεση και ένα υγιές εγώ. Ποτέ όμως χαρά. Η χαρά είναι ηλιακή ποιότητα και συνδέεται άμεσα με την συνειδητότητα και την δράση, όχι με τον αυτοματισμό και την αντίδραση. Ας μην κάνουμε αφιέρωμα όλη μας την ζωή μόνο στον βωμό της τιτανίδας Σελήνης αλλά ας θυμόμαστε όσο συχνότερα γίνεται και τον αδερφό της, Ήλιο. Έτσι ώστε να μπορέσουμε να αναλάβουμε εμείς την γαλουχία μας και εντέλει να μας διδάξουμε καλύτερες συνήθειες.

Η ποιότητα και δράση της Σελήνης σε κάθε ωροσκόπιο εκφράζεται με πολυποίκιλους τρόπους που καθορίζονται από την θέσης της κατά ζώδιο και οίκο, τις όψεις της με τους υπόλοιπους αστρολογικούς δείκτες και φυσικά από τον ίδιο τον γενικό τόνο του ωροσκοπίου.