Τα τελευταία χρόνια, η είσοδος του Ουρανού στον Ταύρο πρώτη φορά μετά το μεσοπόλεμο, η μία στην τριανταετία διέλευση του Κρόνου από το ζώδιο της κυβέρνησής του, τον Αιγόκερο και βέβαια η πολυσυζητημένη σύνοδος του με τον Πλούτωνα, μονοπώλησαν την κουβέντα για τις ενέργειες που εισρέουν στον πλανήτη, αφήνοντας στην άκρη έναν εξίσου καθοριστικό παράγοντα, τον Ποσειδώνα.
Ο Ποσειδώνας, αυτή τη στιγμή βρίσκεται περίπου στα δύο τρίτα της διέλευσης του στους Ιχθύς, η οποία ξεκίνησε το 2011 και θα ολοκληρωθεί το 2026 με μια σύντομη αναδρομή του στο ζώδιο, αφού θα έχει περάσει στον Κριό στην αρχή του 2025. Σήμερα, 29 Νοεμβρίου 2020, επέστρεψε σε ευθεία πορεία, οπότε και η ενέργεια του θα αρχίσει να γίνεται και πάλι αμεσότερα αισθητή.
Η ποσειδώνια ενέργεια είναι καταλυτική για την εμφάνιση και την πορεία της παρούσας πανδημίας κι ας έχει σχετιστεί η τελευταία κυρίως με τη δράση άλλων ενεργειών. Και βέβαια αυτές είναι δραστικές, όμως αφορούν κυρίως τα αποτελέσματα της πανδημίας στις υπάρχουσες μορφές οργάνωσης και τρόπους ζωής κι ως εκ τούτου έχουν τραβήξει κυρίως την προσοχή επειδή συνηθίζουμε να εστιαζόμαστε στο απτό και μετρήσιμο. Ωστόσο η ενέργεια του Ποσειδώνα σχετίζεται με τα αίτια της εμφάνισης της πανδημίας και με την ουσιώδη αλλαγή της οποίας μοχλός είναι.
Η ποιότητα της ποσειδώνιας ενέργειας και η τροποποίησή της από τους Ιχθύς
Η βασική ψυχολογική λειτουργία της ενέργειας του Ποσειδώνα στους Ιχθύς είναι η αποψευδαισθητοποίηση. Δηλαδή η αποδόμηση πεποιθήσεων, ιδεωδών, πίστεων και απόψεων που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα όπως είναι, αλλά αποτελούν ερμηνείες της πραγματικότητας, με μικρότερη ή μεγαλύτερη εμβέλεια και ακρίβεια, βάσει των οποίων ζούμε τη ζωή μας. Είναι μέσα να σχετιζόμαστε με την πραγματικότητα, όχι η πραγματικότητα. Αυτά που πιστεύουμε ή αντιλαμβανόμαστε δεν είναι όλη η αλήθεια ή έστω η μερική αλήθεια, όμως είναι αυτά που αντιλαμβανόμαστε και πιστεύουμε και με βάσει αυτά αισθανόμαστε, αποφασίζουμε, ενεργούμε, κρίνουμε, δεν ενεργούμε, θυμώνουμε, εφησυχάζουμε και πάει λέγοντας.
Ουσιαστικά, η ενέργεια του Ποσειδώνα ασχολείται με και προΐσταται σε όλα τα ρευστά κι έτσι όταν τροποποιείται από την ενέργεια του ζωδίου των Ιχθύων, με το οποίο σχετίζεται στενά, προκύπτει αυξημένη ρευστότητα σε όλα τα επίπεδα. Για αυτό τον λόγο είναι η κατεξοχήν ενέργεια που ασχολείται με τη συναισθηματική ζωή της ανθρωπότητας. Για τη σχέση του συναισθήματος με την ρευστότητα, εκτός από την σύνδεσή του με το στοιχείο του νερού σε όλες τις μυθολογίες, θρησκείες και φιλοσοφίες, φτάνει να παρατηρήσει κανείς τη δική του ζωή και τις άμπωτες και πλημμυρίδες των “διαθέσεων” του.
Αυτή η «ρευστοποίηση» δεν αποτελεί στόχο της Ποσειδώνιας ενέργειας αλλά το κατεξοχήν της μέσο για την πρόκληση αλλαγών σε στοιχειώδες επίπεδο, δηλαδή την μεταβολή της ίδιας της ουσίας, για παράδειγμα του συναισθήματος, παρά των μορφών που αυτό παίρνει. Η ρευστοποίηση που προκαλείται, προσφέρει απλά το καταλληλότερο έδαφος για αυτή την διαδικασία. Σε πιο καθημερινούς όρους, μπορεί απλά να πει κανείς πως η ποσειδώνια ενέργεια βοηθά να γίνουν “σούπα” όλοι οι τεχνητοί διαχωρισμοί και όρια που θέτει και χρησιμοποιεί η ανθρωπότητα για να ερμηνεύει και να βιώνει την πραγματικότητα. Αυτό συμβαίνει προκειμένου προσεγγιστεί περαιτέρω το βίωμα της πραγματικότητας που είναι ενιαία προκειμένου, σε δεύτερο χρόνο, οι διαχωρισμοί και τα όρια που εκ νέου θα τεθούν να είναι αντιπροσωπευτικότερα της πραγματικότητας ή τελικά, να αρθούν πλήρως. Να συνενωθούν τα πράγματα κι εμείς εκ νέου σε ευρύτερους σχηματισμούς ή σε έναν ενιαίο σχηματισμό.
Όταν οι διαχωρισμοί βαθαίνουν και τα όρια παγιώνονται επικίνδυνα, η δράση της ποσειδώνιας ενέργειας, υπό μία έννοια αποδομεί την ανθρωπότητα, τα έθνη, τις τάξεις, τις ομάδες, στα εξ’ ων συντίθενται, δηλαδή σε ανθρώπους, ως μια υπενθύμιση της θεμελιώδους ομοιότητάς του υλικού τους, των ανθρώπων. Μια τέτοια διαδικασία είναι σε εξέλιξη από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, καθώς ως ανθρωπότητα, μέσα από τις τεχνητές ομαδοποιήσεις του lifestyle, της πολιτικής, της οικονομίας και χιλιάδων άλλων συλλήψεων, υποκαταστήσαμε την πραγματικότητα της ανθρώπινης ιδιότητας με την πεποίθηση πως αν υπάρχει το «σωστό» lifestyle, εισόδημα, άποψη και ό, τι άλλο, επιτρέπεται να συμπεριφέρεται ένας άνθρωπος σαν μοχθηρό ζώο ή να πιστεύει ότι είναι ένα «ανώτερο» είδος ανθρώπου. Και η ενιαία Πραγματικότητα, γέλασε.
Μια σύντομη εξέταση ορισμένων χαρακτηριστικών που συνδέονται με την δράση της ποσειδώνιας ενέργειας, από την προηγούμενη διέλευση του πλανήτη στους Ιχθύς, βοηθά να γίνει καλύτερα αντιληπτή η ποιότητα και η μέθοδος της.
Η προηγούμενη διέλευση του Ποσειδώνα στους Ιχθύς, 1847 – 1861
Είναι η δεύτερη φορά που ο Ποσειδώνας πραγματοποιεί διέλευση στο ζώδιο της κυβέρνησής του μετά την ανακάλυψή του, το 1846. Βρισκόταν στους Ιχθύς από το 1847 μέχρι το 1861
Tο πολιτικό σκηνικό
Ήταν μια ιδιαίτερα φορτισμένη περίοδος για την παγκόσμια ιστορία, με πάρα πολλές ένοπλές συγκρούσεις ανά τον πλανήτη και την επακόλουθη ανακατανομή εδαφών και δυνάμεων στην παγκόσμια σκακιέρα. Μεταξύ άλλων, έβαινε ο Δεύτερος Πόλεμος του Οπίου, μέρος της απόπειρας αποικιοποίησης της Άπω Ανατολής από τη Δύση. Στην δεκαετία που πέρασε και σε αυτήν που διανύουμε, παρατηρούμε και πάλι μια εντατικοποίηση της σχέσης της Δύσης με την Άπω Ανατολή επάνω σε οικονομικές κυρίως βάσεις, ενδεχομένως με λιγότερη έπαρση από πλευράς της Δύσης αυτή τη φορά.
Πίσω στα μέσα του 19ου αιώνα, εκδηλώθηκαν τεράστια μεταναστευτικά κύματα, ιδιαίτερα στην Αμερική, η οποία αναστατωνόταν από συγκρούσεις των αποίκων με τους ιθαγενείς αμερικανούς και εξεγέρσεις κατά της δουλείας. Μια αντίστοιχη μετακίνηση πληθυσμών βαίνει την τελευταία δεκαετία, ενώ στην Αμερική που εξαιτίας των ενεργειών της είναι ιδιαίτερα δεκτική στην ποσειδώνια ενέργεια, ανακινήθηκε εκ νέου και βίαια το ζήτημα της φυλετικής ανισότητας, όπως και άλλα ζητήματα κοινωνικών ανισοτήτων.
Τότε, σε όλο τον πλανήτη οι δυνάμεις των εθνών και οι πληθυσμοί τους συγκρούονταν, έσμιγαν και διαχωρίζονταν εκ νέου και ασταμάτητα καθώς το παγκόσμιο «τσουκάλι» κοχλαζε. Ξαναχαράζονταν σύνορα, χώρες έπαυαν να υπάρχουν κι άλλες δημιουργούνταν. Επικρατούσε ρευστότητα καθώς η παγιωμένη «ιδέα» για το σχήμα του κόσμου βρισκόταν υπό αμφισβήτηση και διαλύονταν προκαθορισμένες αντιλήψεις και πεποιθήσεις για τις ορθές σχέσεις μεταξύ τάξεων, πληθυσμών, φύλων, ατόμων και λαών. Στην σύγχρονη εποχή, το πεδίο της μάχης προς το παρόν έχει γενικευτεί στο οικονομικό και συναισθηματικό επίπεδο και η ελπίδα, αλλά όχι η βεβαιότητα, είναι πως η ανθρωπότητα θα μπορέσει να το περιορίσει εκεί.
Το φιλοσοφικό σκηνικό
Έχει ενδιαφέρον να αναφερθούν ορισμένα συμβάντα σε σχέση με την αποψευδαισθητοποιήση που εξυπηρετεί ο Ποσειδώνας στους Ιχθύς. Για την “ομογενοποίηση” η αναλογία της ρευστότητας των γενικευμένων συγκρούσεων, των μετακινήσεων πληθυσμών και της εκ νέου χάραξης συνόρων πρέπει να είναι σαφής. Για την συνειδητοποίηση ενός τρόπου ορθότερων σχέσεων, οι εξεγέρσεις κατά της δουλείας, όπως και οι επαναστάσεις του 1848 που κυρίως εμπνέονταν από τη δυσφορία των κατώτερων κοινωνικών τάξεων, είναι επίσης καλά παραδείγματα.
Επιπρόσθετα, μέσα στο χρονικό διάστημα της προηγούμενης διέλευσης του πλανήτη στους Ιχθύς, δημοσιεύτηκε το Κομμουνιστικό Μανιφέστο των Μαρξ και Ένγκελς, το 1848, και η Καταγωγή των Ειδών του Δαρβίνου, το 1859. Αμφότερα πρόσφεραν πολύ διαφορετικούς τρόπους θεώρησης των σχέσεων των ανθρώπων μεταξύ τους και με το περιβάλλον τους και χωρίς υπερβολή, μπορεί κανείς να πει ότι η ανθρωπότητα δεν υπήρξε ίδια έκτοτε.
Το 1851, έγινε στο Λονδίνο η Μεγάλη Έκθεση ή όπως ήταν ο ολοκληρωμένος της τίτλος η Μεγάλη Έκθεση των Βιομηχανικών Έργων Όλων των Εθνών και την ακολούθησε η Διεθνής Έκθεση του 1855 στο Παρίσι, όπου για πρώτη φορά έγινε απόπειρα να συγκεντρωθεί και να παρουσιαστεί η αφρόκρεμα της επίτευξης των εθνών και να μικρύνουν οι αποστάσεις μεταξύ τους, σε ευρεία κλίμακα και σε δύο μητροπόλεις της εποχής. Την ίδια χρονιά, στην Αγγλία καταργήθηκε ο φόρος χαρτοσήμου στις εφημερίδες, δηλαδή ο φόρος που πλήρωνε ο εκδότης για κάθε φύλλο που πουλούσε, ανοίγοντας στην χώρα την εποχή των ΜΜΕ.
Το επιστημονικό σκηνικό
Μέσα από τη θεμελιώδη σχέση του Ποσειδώνα με ρευστά, προκύπτει και η σημαντικότατη σχέση του με τις χημικές μεταβολές, δηλαδή με τις μεταβολές της ουσίας. Η ενέργεια του πλανήτη θεωρείται συνήθως ότι σχετίζεται με τα ναρκωτικά, τα φάρμακα, το αλκοόλ και γενικά με την χρήση ουσιών που μεταβάλλουν τις “φυσιολογική” χημική ισορροπία του οργανισμού και την αντίληψη της. Ο Πόλεμος του Οπίου που έλαβε χώρα κατά την προηγούμενη διέλευση του Ποσειδώνα στους Ιχθύς αντλεί το όνομά του από μια τέτοια ουσία. Στενή είναι επίσης η σχέση του πλανήτη με τη πρακτική της ιατρικής. Την προηγούμενη περίοδο που η ενέργεια του εισερχόταν δυναμικά, συνέβησαν ορισμένες σημαντικότατες σχετικές επιστημονικές καινοτομίες.
Το 1847 έγινε η εισαγωγή του χλωροφορμίου ως μεθόδου γενικής αναισθησίας, έναντι του αιθέρα που χρησιμοποιούνταν προηγουμένως. Παρά τις δυσάρεστες παρενέργειες του που ανακαλύφθηκαν αργότερα, το γεγονός ότι η ουσία δεν ήταν εύφλεκτη σε αντίθεση με τον αιθέρα, την έκανε πιο εύχρηστη. Βοήθησε τους στρατιωτικούς ιατρούς να σώσουν χιλιάδες ασθενείς στον Αμερικανικό Εμφύλιο που ξέσπασε το 1861. Έχει ενδιαφέρον η πόλωση που παρατηρείται και πάλι ανάμεσα στο συντηρητικό και το προοδευτικό ρεύμα στην Αμερική, με αφορμή τις πρόσφατες εκλογές. Στο μοτίβο των «ουσιών» όμως, το 1855 απομονώθηκε για πρώτη φορά ένα νέο αλκαλοειδές από τα φύλα του φυτού κόκα, η κοκαΐνη .
Παράλληλα εισάχθηκε η μέθοδος της κλασματικής απόσταξης του πετρελαίου που αποτελεί πλέον την πιο διαδεδομένη στην επεξεργασία του. Με αυτό τον τρόπο αποστάχθηκε το 1846, για πρώτη φορά, η κηροζίνη που χρησιμοποιείται ευρύτατα στα αεροπορικά καύσιμα. Σε ένα μεγάλο ζενίθ για τα πετροχημικά, το 1856 ανακαλύφθηκε το πρώτο πλαστικό ανοίγοντας μια νέα εποχή για την χημική βιομηχανία.
Ένα μελανό σημείο
Πέρα από τις γενικευμένες αιματοχυσίες, την ανακατανομή εδαφών και δυνάμεων, τις εξεγέρσεις κατά της δουλειάς, την αυξανόμενη δυναμικότητα του αγώνα κατά της ανισότητας των φύλων, τις καινοτομίες στην επιστήμη και τα βήματα για μια σφαιρικότερη προσέγγιση του κόσμου, κατά την προηγούμενη διέλευση του Ποσειδώνα στους Ιχθύς και συγκεκριμένα στο χρονικό διάστημα που βρισκόταν στην θέση όπου βρίσκεται τώρα, υπάρχει το μελανό σημείο της θανάτωσης 400,000 βοοειδών στην Νότια Αφρική, από τον ιθαγενή πληθυσμό. Δυστυχώς, μια παρόμοια θυσία ζωών παρατηρήθηκε και πάλι. Αξίζει να θυμάται κανείς ότι η ποσειδώνια ενέργεια υπηρετεί την ενιαία πραγματικότητα και τις ορθές σχέσεις. Μέσα σε αυτά περιλαμβάνονται και οι σχέσεις μεταξύ των ειδών, εν προκειμένω ανθρώπων και ζώων.
Η σχέση του Ποσειδώνα με την διάδοση των λοιμώξεων
Όσον αφορά το θέμα των επιδημιών, στην δεκαετία του 1850 θεωρείται πως τέθηκαν οι βάσεις της σύγχρονης επιδημιολογίας όταν ο John Snow (που μάλλον κάτι ήξερε τελικά!) ανήγε την εστία για το ξέσπασμα μιας επιδημίας χολέρας στο Σόχο του Λονδίνου σε μία μολυσμένη αντλία νερού. Το τρίτο επιδημικό κύμα της χολέρας, με εξάρσεις και υφέσεις και περίπου 2 εκ. νεκρούς, έλαβε χώρα εξ’ ολοκλήρου στα 1846 – 1860, το διάστημα της προηγούμενης διέλευσης του Ποσειδώνα στους Ιχθύς. Είναι σημαντικό βέβαια να υπογραμμιστεί πως εξάρσεις της χολέρας υπήρχαν πριν και συνεχίζουν να υπάρχουν μέχρι και σήμερα ανά διαστήματα, με την τελευταία το 2018. Η ενέργεια του ποσειδώνα είχε της άμπωτες και πλημμυρίδες της πριν την αναγνώρισή της από τον άνθρωπο και θα συνεχίσει την δράση της και μετά την παρέλευση της τωρινής διέλευσής της στους Ιχθύς.
Η σχέση της ποσειδώνιας ενέργειας με τα ρευστά καθιστά την δράση της σημαντικότατο παράγοντα για τις πανδημίες και γενικότερα για την διάδοση πάσης φύσεως λοιμωδών που παίρνουν τη μορφή κύματος. Ένας βασικός παράγοντας που χρειάζεται να γίνει κατανοητός είναι ότι η συγκεκριμένη ενέργεια εξαιτίας της συνάφειας της με παντός είδους ρευστά, αποτελεί συνδετικό κρίκο ανάμεσα σε όσα συμβαίνουν σε φαινομενικά ασύνδετα πεδία και καταλύτη για τη σχέση τους. Τέτοια πεδία είναι για παράδειγμα η συναισθηματική ζωή της ανθρωπότητας και αυτά που παρατηρούμε ως φαινόμενα γύρω μας, όπως η κρίση υγείας που αυτή τη στιγμή βρίσκεται σε εξέλιξη.
Μένοντας στην αναλογία του συναισθήματος με το νερό, ας πούμε ότι όσο θερμαίνεται το συναίσθημα, δημιουργούνται “υδρατμοί”. Ο θυμός είναι ένα καλό παράδειγμα συναισθήματος που ανεβάζει τη συναισθηματική θερμοκρασία και δημιουργεί αναθυμιάσεις. Η αίσθηση της ασφάλειας, της τρυφερότητας, της άνεσης επίσης, καθώς δημιουργούν τη λεγόμενη θαλπωρή. Ωστόσο τα προϊόντα αυτών των δύο είναι τόσο διαφορετικά ποιοτικά, όσο και το βίωμά τους. Ίσως στην πρώτη περίπτωση έχουμε αναθυμιάσεις που μοιάζουν με μυρωδιές από σκουπίδια και στην δεύτερη άλλες που μοιάζουν με αιθέρια έλαια που καίγονται. Φανταστείτε τώρα εκατομμύρια ανθρώπων να συντονίζονται σε διάφορες τέτοιες θερμές συναισθηματικές καταστάσεις και να συμβάλλει ο καθένας τους “υδρατμούς” του στην γενική ατμόσφαιρα.
Σε περιόδους που η κοινή γνώμη συντονίζεται με θερμά κι ευεργετικά συναισθήματα, «βρέχει» καλές πράξεις και γενικευμένη καλύτερη διάθεση. Ένα καλούτσικο παράδειγμα είναι η περίοδος των Χριστουγέννων οπότε η καλή θέληση των ανθρώπων διαδίδεται με ευκολία και αυξάνεται κατακόρυφα για σύντομο χρονικό διάστημα. Συνήθως, στην καθημερινή μας ζωή παιρνούμε το μεγαλύτερο διάστημα είτε σε επίπεδη διάθεση, είτε συχνότερα σε ένταση κάποιου είδους, θυμό, άγχος, ζήλεια, εκδικητικότητα, δυσφορία κοκ. Γνωρίζουμε πλέον ότι όλα αυτά είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τη χημεία του σώματός μας. Αυτό που φαίνεται να αγνοούμε ή να μην θέλουμε να αποδεχτούμε είναι ότι είναι εξίσου άρρηκτα συνδεδεμένα με το περιβάλλον μας κι ένας τρόπος με τον οποίο συνεχώς αλληλεπιδρούμε μαζί του.
Κανείς δεν θέλει να συναναστρέφεται για μεγάλο χρονικό διάστημα άτομα που είναι διαρκώς θυμωμένα ή μνησίκακα ή ζηλόφθονα ή αγχωμένα εκτός αν συντονίζεται μαζί τους, δηλαδή αν είναι κι αυτός θυμωμένος ή μνησίκακος ή ζηλόφθονος ή αγχωμένος ή όλα αυτά μαζί. Αν οι αναθυμιάσεις που παράγουν δύο άτομα είναι κοντά, δεν αισθάνεται κανείς περίεργα, αν όχι, τα πράγματα είναι διαφορετικά και κάπου εδώ ξεκινάει το τσιτάτο περί «τοξικών» ατόμων. Βέβαια τοξικοί είμαστε όλοι, απλώς με διαφορετικό τρόπο. Αυτός που επικρίνει είναι εξίσου τοξικός με τον θυμωμένο απλώς παράγουν διαφορετική τοξίνη κι ως εκ τούτου αλληλοκατηγορούνται ως βλαπτικοί. Έχουν δίκιο και οι δύο, είναι και οι δύο βλαπτικοί.
Τέτοιοι συντονισμοί συμβαίνουν ολοένα και συχνότερα σε μαζική κλίμακα στην κοινή γνώμη εφόσον τα κανάλια της αλληλεπίδρασης είναι περισσότερα παρά ποτέ, οι πληροφορίες ταξιδεύουν με μεγάλη ταχύτητα και καθένας μπορεί να “κολλήσει” σε αυτό που του ταιριάζει. Όταν ο “όγκος” αυτών των υδρατμών γίνει ικανός, τότε δημιουργείται μια «βροχή» γεγονότων, όπου κατά κυριολεξία η ανθρωπότητα λούζεται αυτά που έχει δημιουργήσει, ευεργετικά και μη. Αν δε, παρατηρήσει λιγάκι κανείς τον εαυτό του και την κατάσταση των σκέψεων και των συναισθημάτων του, θα δει ότι συνήθως αυτά που παράγει, στην κλίμακα του ευεργετικού, μάλλον τείνουν προς το «μη».
Έχοντας κανείς κατά νου τον συνθετικό χαρακτήρα της ποσειδώνιας λειτουργίας, μπορεί να αντιληφθεί ότι η όλη διαδικασία είναι εξαιρετικά δημοκρατική και ενωτική, αφού σαν ανθρωπότητα, χώρες, ομάδες και τελικά άτομα, ζούμε μέσα στην ατμόσφαιρα που δημιουργούμε, κατ’ απόλυτη κυριολεξία και ξεκινώντας βέβαια από τη μεγαλύτερη ομάδα προς τη μικρότερη. Ακόμη και το καλύτερο προσωπικό “κλίμα” να έχει ένας άνθρωπος και πάλι θα είναι ένα μικροκλίμα μέσα στη γενικότερη ατμοσφαιρική συνθήκη της κοινωνίας του, της χώρας του, του κόσμου του. Η Ελβετία μπορεί να διατήρησε την ουδετερότητά της στους πολέμους, αλλά δεν γίνεται να διατηρήσει την ουδετερότητά της σε σχέση με την δράση της ποσειδώνιας ενέργειας, για παράδειγμα υπό τη μορφή μια πανδημίας, επειδή εν προκειμένω αφορά ένα πεδίο που δεν περιορίζεται καθόλου από τους φυσικούς ή τεχνητούς περιορισμούς του φυσικού πεδίου.
Δεδομένου ότι ο σκοπός της ποσειδώνιας ενέργειας είναι η ορθή σχέση μεταξύ ανθρώπων και των ανθρώπων και του περιβάλλοντός τους, μικρό- και μακροκοσμικού, κανένα αποτέλεσμά της δεν ξεφεύγει από αυτόν τον σκοπό. Απλώς το αποτέλεσμα που δημιουργείται όταν φιλτράρεται μέσα από την ανθρωπότητα, είναι ανάλογο των δυνατοτήτων της ανθρωπότητας. Αν η ανθρωπότητα είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι «κανένας δεν εξαιρείται» μόνο όταν υποφέρει από μια πανδημία, τότε η πανδημία είναι ο τρόπος να προαχθεί η κατανόησή της σε αυτό το επίπεδο. Αν η ανθρωπότητα, όπως τις λίγες μέρες των Χριστουγέννων, αισθάνεται πιο ενιαία, πιο καλοσυνάτη και πιο αισιόδοξη, τότε ο τρόπος να προαχθεί περαιτέρω η κατανόηση της είναι μέσα από αυτά που ονομάζονται τα “θαύματα” των εορτών και δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ίδια η ευεργετική συναισθηματική εκπομπή της ανθρωπότητας η οποία επιστρέφει σε αυτήν υπό τη μορφή ευεργετικών συμβάντων και διάθεσης.
Όλα αυτά είναι οργανικές λειτουργίες, των οποίων την ευθύνη έχουμε, είτε το γνωρίζουμε και το δεχόμαστε, είτε όχι, δεν είναι ευχές και θαύματα.
Η ευθεία και ανάδρομη κίνηση του πλανήτη ορίζει χονδρικά τις δύο διαφορετικές φάσεις της ποσειδώνιας λειτουργίας, με την ανάδρομη περίοδο να αφορά πάντα την περίοδο συσσώρευσης των «υδρατμών» στο συναισθηματικό επίπεδο και την ευθεία περίοδο να αφορά την περίοδο των «βροχοπτώσεων» προς το φυσικό πεδίο, δηλαδή την εξωτερική πραγματικότητα. Καθώς σήμερα ξεκινά η περίοδος των βροχοπτώσεων αξίζει να παρατηρήσει κανείς τι “βρέχει” στην προσωπική και συλλογική ζωή.