Η περίοδος του έτους που χαρακτηρίζεται κυρίως από τις αναδρομές των εξωτερικών πλανητών πλησιάζει στο τέλος της και η σημαντική αυτή διαφοροποίηση στον τρόπο που η ενέργεια τους σχετίζεται με τον πλανήτη μας, γίνεται περισσότερο αισθητή μέρα με τη μέρα.
Περί ανάδρομης κίνησης
Όταν γίνεται λόγος για «ανάδρομη» κίνηση, καλό είναι να έχει κανείς κατά νου πως οι πλανήτες δεν τραβάνε ξαφνικά χειρόφρενο και αρχίζουν να πηγαίνουν με την όπισθεν. Συνεχίζουν την κίνησή τους κανονικά στις τροχιές τους. Ωστόσο η αστρολογία που μελετούμε, όπως και κάθε άλλη έρευνα που διεξάγεται από τον άνθρωπο, διεξάγεται με επίκεντρο τη Γη και την σχέση της με αυτό που μελετάται, όταν αυτό βρίσκεται πέρα από τον πλανήτη στον οποίο ζούμε.
Έτσι, και η ανάδρομη κίνηση των πλανητών στην αστρολογία, αντικατοπτρίζει μια αλλαγή στην ποιότητα της σχέσης μεταξύ των δύο ενεργειών, Γης-πλανήτη, όπως γίνεται αισθητή και την αντιλαμβανόμαστε στη Γη και όχι βέβαια κάποια αλλαγή στην τροχιά των άλλων πλανητών ή της Γης. Αφορά τον τρόπο που οι κάτοικοι της Γης προσλαμβάνουμε, αφομοιώνουμε, χρησιμοποιούμε ή αποτυγχάνουμε να καταγράψουμε και απορρίπτουμε μια ενεργειακή εκπομπή, σε κάθε «εδώ και τώρα». Εάν μελετήσουμε την αστρολογία του ηλιακού συστήματος από θέσης του Ηλίου (όσο είμαστε σε θέση να το κάνουμε κι εδώ χωράει πολύ χιούμορ) ή κάποιου άλλου πλανήτη, τα δεδομένα μας αλλάζουν σημαντικά.
Η εμφάνιση της πανδημίας
Η εμφάνιση της πανδημίας ή καλύτερα η ταυτοποίησή της ως τέτοιας και η αναγνώριση της κρισιμότητάς της, όπως και η ανάδυση στο προσκήνιο των συνοδών πολιτικών-κοινωνικών-οικονομικών εντάσεων που προϋπήρχαν, συνέβη κατά την έναρξη της περιόδου που χαρακτηρίζεται κυρίως από την «ευθεία» κίνηση των εξωτερικών πλανητών. Αυτή, για το 2020, ήταν από την αρχή του Γενάρη ως την αρχή του καλοκαιριού. Σε αυτούς τους μήνες παρουσιάστηκαν στην συνείδηση της ανθρωπότητας, αναδύθηκαν στο προσκήνιο με μεγάλη σφοδρότητα ζητήματα που ως τότε επιτρεπόταν να αγνοούνται. Υπήρξαν πρωτοφανείς αρνητικές εκφράσεις και αντίστοιχα πρωτοφανείς θετικές εκφράσεις. Η ανθρωπότητα για κάποιους μήνες ήταν σε έντονη εγρήγορση αν και φαινομενικά περισσότερο αδρανής παρά ποτέ. Τα δύο δεν είναι ταυτόσημα.
Το διάστημα της ύφεσης
Από το τέλος της άνοιξης, αρχή καλοκαιριού, οι εξωτερικοί πλανήτες άρχισαν να μπαίνουν στη φάση της ανάδρομης πορείας ένας-ένας και έτσι ο τρόπος πρόσληψης της ενέργειας τους στη Γη, διαφοροποιήθηκε. Τα διαστήματα της ανάδρομης κίνησης είναι ενεργειακά “ηπιότερα”, αν κανείς μπορεί να χρησιμοποιήσει έναν τέτοιο όρο, όταν γνωρίζει ότι οι ενέργειες είναι αέναα και πανταχού παρούσες. Ας πούμε ότι το «ηπιότερα» εκφράζει το μέτρο και το πλήθος των ενεργειών που καταγράφονται από την ανθρωπότητα, επειδή βέβαια αυτές δεν παύουν ποτέ να υπάρχουν.
Επειδή λοιπόν η ενεργειακή πληροφορία λιγοστεύει σε ένταση και ποικιλία, τα διαστήματα αυτά προσφέρονται για αφομοίωση, πειραματισμό και αντίστοιχη δράση, ώστε να υπάρξει καλύτερη προσαρμογή και συνεργασία με τις ενέργειες που έγιναν προηγουμένως αντιληπτές. Είναι σαν το ΣΚ όταν κανείς πηγαίνει σχολείο, δεν χρειάζεται να έχει τη προσοχή του στραμμένη σε μαθήματα που εκτυλίσσονται, ωστόσο χρειάζεται (ιδανικά) να ξανασχοληθεί με τα μαθήματα της περασμένης εβδομάδας και να κάνει κάποια σχετική προετοιμασία, ώστε να μπορέσει να ξαναπιάσει το νήμα τη Δευτέρα, όχι από εκεί που το άφησε την Παρασκευή, αλλά (ιδανικά πάντα), με λίγο μεγαλύτερη γνώση, έχοντας αφομοιώσει αυτά που έμαθε ως την Παρασκευή, ώστε να προχωρήσει παρακάτω και να μην πασχίζει σαν ζαλισμένο κοτόπουλο να καταλάβει τι γίνεται.
Χρειάζεται να τονιστεί στο μη περαιτέρω και να γίνει όσο πιο σαφές είναι δυνατόν, πως όταν γίνεται λόγος για ενέργειες με τις οποίες αλληλεπιδρά ο πλανήτης, δεν χωρά προσωποποίηση, ούτε ανθρωποκεντρικές εκφράσεις “ατζέντας” και “συνομωσιών” και άλλα παρεμφερή. Πρόκειται για μια ανταλλαγή και μια σχέση σε επίπεδο πλανητών, άστρων κι αστερισμών. Δεδομένου ότι ως ανθρωπότητα διαβιούμε στον φλοιό μίας από τις μικροτέρου μεγέθους ενεργειακές πηγές που εμπλέκονται, δηλαδή ενός πλανήτη, είναι άστοχή η εντύπωση ότι κάποιος άνθρωπος ή ομάδα ανθρώπων μπορεί να κάνει οτιδήποτε άλλο, παρά να συντονιστεί με αυτές τις ενέργειες ή να αρνηθεί να συντονιστεί και να βιώσει τα αντίστοιχα αποτελέσματα, σε αμφότερες τις περιπτώσεις. Όλοι λειτουργούμε ως αποδέκτες των ενεργειών που φτάνουν στον πλανήτη και εκπέμπονται από αυτόν, όλοι τις αντιλαμβανόμαστε και τις αξιοποιούμε ή τις απορρίπτουμε σύμφωνα με τις δυνατότητές μας και όλοι, συλλογικά και ατομικά, βιώνουμε τα αντίστοιχα αποτελέσματα αυτών μας των επιλογών.
Η περίοδος μετά το καλοκαίρι
Από τη μέση Αυγούστου οι εξωτερικοί πλανήτες ξεκίνησαν να επανέρχονται σταδιακά, ένας – ένας, σε κατάσταση «ευθείας» κίνησης. Το διάστημα του καλοκαιριού, δηλαδή της αφομοίωσης και της προετοιμασίας, σε μεγάλη έκταση υπήρξε άγονο καθώς παρερμηνεύτηκε ως επαναφορά σε μια προηγούμενη ρύθμιση. Αυτό είναι το ίδιο εφικτό με το να τραβήξουν οι πλανήτες χειρόφρενο και να αρχίσουν να κινούνται με την όπισθεν.
Τον Οκτώβριο, μετά την επιστροφή του Πλούτωνα και του Κρόνου σε ευθεία πορεία στον Αιγόκερο, έληξε το διάστημα του νοητικού πειραματισμού και της αφομοίωσης για το ευρύ κοινό, δηλαδή όλους εμάς. Κατά πόσο έγινε κάποια ικανή ή ευεργετική μετατόπιση προς έναν ωριμότερο, πιο υπεύθυνο και ενήλικο τρόπο σκέψης, μπορεί καθένας να το κρίνει για τον εαυτό του. Το βασικό αίτημα ήταν η δυνατότητα να αποδεχόμαστε τους φυσιολογικούς κύκλους γέννησης – ζωής – θανάτου – επαναγέννησης που χαρακτηρίζουν, εκτός από τις βιολογικές μορφές ζωής, τις νοητικές μορφές, τους πολιτισμούς, τις οργανώσεις κοκ. Δηλαδή, να αντιλαμβανόμαστε και οικειοθελώς να επωμιζόμαστε τον ρόλο που παίζουμε σε όλο αυτό.
Έληξε παράλληλα το διάστημα αφομοίωσης και πειραματισμού για τον πολιτικό και οικονομικό κλάδο, δηλαδή το διάστημα για την αφομοίωση και καλύτερη προσαρμογή στα δεδομένα που παρουσιάστηκαν από τον Γενάρη ως το καλοκαίρι. Και σ’ αυτό το κομμάτι, η απαίτηση ήταν η ίδια, δηλαδή η αποδοχή των φυσιολογικών κύκλων των διαφόρων ιδεολογιών και μορφών οργάνωσης, των δυνατοτήτων στο παρόν, όπως και η αντίληψη του ρόλου που μπορεί αυτοί οι κλάδοι να διαδραματίσουν. Πριν αρχίσει κανείς την κριτική ή το μένος για οποιονδήποτε έξω από τον εαυτό του ή για θέσεις και ιδιότητες που δεν κατέχει ή για επαγγέλματα που δεν ασκεί, ας ξεκινήσει από αυτά που είναι, έχει και ασκεί, επειδή αυτό είναι το αίτημα στο ατομικό επίπεδο.
ΤΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ
Το σημαντικότερο που υπάρχει να ειπωθεί στο εδώ και τώρα, είναι πως ακόμη οι εξωτερικοί πλανήτες δεν βρίσκονται όλοι σε ευθεία κίνηση. Αυτό σημαίνει πως ακόμη υπάρχει περιθώριο να τοποθετηθούμε για καλύτερη συνεργασία με την ενέργεια τους, έστω και την «ενδέκατη ώρα» και να βιώσουμε τα αποτελέσματα της συνεργασίας, παρά τα αποτελέσματα της άρνησης, στο εγγύς μέλλον.
Η ορθοδρόμηση του Άρη
Συγκεκριμένα, στις 14 Νοεμβρίου 2020 επιστρέφει σε ευθεία πορεία ο Άρης στον Κριό. Η αναμενόμενη και συνηθισμένη αντίδραση της ανθρωπότητας είναι μια έκρηξη σκληρότητας, βίας, θυμού και καταστροφικότητας προς πάσα κατεύθυνση, επειδή δεν γίνεται να ικανοποιηθεί η ατομική, εγωκεντρική επιθυμία ούτε βέβαια, η συλλογική, εγωκεντρική επιθυμία, υπάρχει και τέτοια. Μια καλύτερη τοποθέτηση είναι, αντί να θυμώνει κανείς με την πραγματικότητα που τον περιορίζει, να οργανωθεί μέσα σε αυτή την πραγματικότητα, συνειδητοποιώντας πως αν όσα γνώριζε περιορίστηκαν, υπάρχει πάντα η δυνατότητα να γνωρίσει καινούρια πράγματα και τρόπους αλληλεπίδρασης με την πραγματικότητα, τα οποία δεν περιορίζονται.
Εάν θυμώνετε και μόνο που διαβάσατε το παραπάνω, επειδή είναι μια πραγματική εναλλακτική και δυνατότητα, καταλάβετε πως περιορίζεστε ήδη από τον εαυτό σας, καθώς προτιμάτε το να θυμώνετε και να περιορίζεστε, από το ενδεχόμενο να δοκιμάσετε κάτι διαφορετικό. Οι λόγοι σας είναι δικοί σας και βέβαια είναι δικαίωμά σας να το κάνετε. Μια μέση οδός είναι να θυμώνετε, αλλά να το διοχετεύσετε, να βάλετε όλο αυτό το στράβωμα σε κάτι διαφορετικό και δημιουργικό. Αν και σε ατομικό επίπεδο αυτή η δυσαρέσκεια και η εκρηκτικότητα φαίνεται ασήμαντη, σε συλλογικό επίπεδο διαμορφώνει το περιβάλλον στο οποίο ζούμε. Καίμε το συναισθηματικό μας οξυγόνο, αποδυναμώνοντας περισσότερο τον εαυτό μας.
Η ορθοδρόμηση του Ποσειδώνα
Στις 29 Νοεμβρίου επιστρέφει σε ευθεία πορεία ο Ποσειδώνας στους Ιχθύς ο οποίος είναι ο καταλύτης για την εξέλιξη της πανδημίας και τον ρυθμό διάδοσής της. Η ενέργεια αυτή συνδέεται στενά με την συναισθηματική προσκόλληση στην ψευδαίσθηση, σε προσδοκίες και φαντασιώσεις και εργάζεται για την κατάλυσή τους. Προωθεί μια συναισθηματική διεύρυνση που θα επιτρέψει στον καθένα μας να ανέχεται και να κατανοεί το διαφορετικό και να παίρνει τον εαυτό του και τις απόψεις του λίγο λιγότερο σοβαρά, ακόμη κι όταν αφορούν πολύ κρίσιμα θέματα. Είναι ανάδρομος από την αρχή του καλοκαιριού. Η αναδρομή του επιτρέπει την συντήρηση φαντασιώσεων, ψευδαισθήσεων, ανεδαφικών προσδοκιών και συναισθηματισμών που προωθούν την διάκριση και κάνουν τον καθένα να αισθάνεται λίγο καλύτερα και λίγο σημαντικότερος επειδή «ανήκει» κάπου.
Κάθε είδους φανατισμοί, ψευδείς ειδήσεις, θεωρίες συνομωσίας και υποσχέσεις της γης της επαγγελίας χωρίς προσπάθεια, όπως και η δυνατότητα να πιστεύουμε τα δικά μας ψέματα και γενικά να αντιμετωπίζουμε το μη πραγματικό, ως πραγματικό και το αντίστροφο, αναζωπυρώνονται όταν αυτή η ενέργεια κάνει break ας πούμε. Βέβαια, δεν υπάρχει καλοσύνη, ανθρωπιά, αξιοσύνη, αγάπη και τρυφερότητα, όταν αφορά λίγους εκλεκτούς ή μόνο όποιον συμφωνεί μαζί μας. Αυτά είναι βιταμίνες για τον εγωισμό και δικαιολογία για κακίες απέναντι στους πολλούς.
Αυτή η ενέργεια αφορά την υποκείμενη ενότητα και στην επαφή της με την ανθρωπότητα, μεταξύ άλλων, πήρε και τη μορφή μίας πανδημίας. Η “ενότητα” ήταν προς αφομοίωση το καλοκαίρι (και τα προηγούμενα δέκα χρόνια που ο Ποσειδώνας ήταν στους Ιχθύς, όπως και τα προηγούμενα 2000 χρόνια που στο μεγαλύτερο ζωδιακό η Γη σχετιζόταν με τους Ιχθύς) όμως υπάρχει ακόμη χρόνος για πρόοδο.
Ωστόσο, η έξαρση του φανατισμού δημιουργεί αναστάτωση και συγκρούσεις. Πάντως, επειδή πρόκειται για μια απρόσωπη ενέργεια, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, μας φέρνει κοντύτερα στην συνειδητοποίηση της εγγύτητας μας. Απλώς, αυτή η διαδικασία είναι τόσο προτιμότερο να γίνει απαλά και συλλογικά, και έχουμε λόγο σε αυτό. Κάθε μέρα, με τη στάση μας, επιλέγουμε το αποτέλεσμα που θα εκδηλωθεί.
Η ορθοδρόμηση του Ουρανού
Στις 14 Ιανουαρίου 2021, οπότε και ο Ουρανός επιστρέφει σε ευθεία πορεία στον Ταύρο, είναι το σημείο στο οποίο ταιριάζουν φράσεις όπως «ο κύβος ερίφθη», «έχουμε διαβεί τον Ρουβικώνα» και άλλα τέτοια καισαρικά, όσον αφορά βέβαια το επόμενο διάστημα. Ισχύει, επειδή είναι η τελευταία ασφάλεια που χρειάζεται να σηκωθεί, ώστε να εκδηλωθεί αυτό που ως ανθρωπότητα έχουμε «προετοιμάσει» στο δεύτερο μισό του έτους, για το αμέσως ερχόμενο διάστημα. Τα φρένα λύνονται τότε κι όχι τώρα ή σε έναν μήνα. Συνεπώς, κρατήστε καλά κατά νου, ότι στο παρόν, υπάρχει ακόμη η δυνατότητα να δημιουργήσουμε καλύτερα κανάλια και υποδοχείς για τις συγκεκριμένες ενέργειες και να γίνουμε ίσως όχι μια «έτοιμη», αλλά μια καλύτερα «προετοιμασμένη» ανθρωπότητα.
Μην πηγαίνει ο νους σας στο τι πρέπει να κάνει ο ένας κι ο άλλος, αυτό είναι φαντασίωση εξουσίας εκεί που δεν υπάρχει. Ας πάει ο νους μας σ’ αυτό που καλό θα ήταν να κάνουμε εμείς και κυρίως, σε έναν καλοσυνάτο τρόπο να το κάνουμε. Καλό είναι αυτοί οι μήνες να μην είναι μήνες επανάπαυσης ή άφεσης αμαρτιών και έκφρασης κάθε κακίας, απωθημένου και βίτσιου, με την δικαιολογία του περιορισμού ενός lockdown ή μιας πανδημίας. Είναι ακριβώς το αντίθετο, είναι ένα χρονικό διάστημα που το αμέσως επόμενο αποτέλεσμα τελεί υπό διαμόρφωση.
Μετράμε. Αυτό που σκεφτόμαστε, αισθανόμαστε, πράττουμε έχει τεράστια σημασία. Καταλάβετέ το. Παρατηρούμε ως ανθρωπότητα τον εαυτό μας μέσα σε αυτή την ιστορία και το κάνουμε με μεγαλύτερη καθαρότητα παρά ποτέ. Μπορούμε να τον παρατηρήσουμε και με μεγαλύτερη ηρεμία, ανεκτικότητα, καλοσύνη και καλή θέληση. Είναι δύσκολο, αλλά μη μου πείτε ότι είναι εύκολο να είμαστε 24/7 θυμωμένοι, απογοητευμένοι, δυσαρεστημένοι, ανέλπιδοι και με μια ψευδή αίσθηση ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα, επειδή έχει περιοριστεί η κίνηση, η δουλειά, οι επαφές, οι πόροι μας. Όσο υφίσταται ύπαρξη, υπάρχει δυνατότητα για δράση. Υπάρχει δυνατότητα για δράση έξω από αυτό που έχουμε μάθει. Ίσως να μην είναι αυτό που ονειρευτήκαμε ή προσδοκούμε ή επιθυμούμε ή γνωρίζουμε είναι όμως μια πραγματική δυνατότητα. Κι αυτές, αν τις αδράξει κανείς, έχουν αποτελέσματα.