Alan Rickman: Λογική κι Ευαισθησία

Αυτές τις μέρες φαίνεται ότι οι «αποχωρήσεις» των ταλαντούχων από την ενσάρκωση είναι ουκ ολίγες. Η πρώτη μου σκέψη ήταν να γράψω για τον David Bowie, για λόγους που όσοι έχουν ακοή καταλαβαίνουν, αλλά νομίζω ότι ήδη έχουν γραφτεί αρκετά, αστρολογικά και μη. Έτσι, η δεύτερη και καταληκτική μου σκέψη είναι να αποτίνω φόρο τιμής στον Alan Rickman, έναν επίσης τεράστιο καλλιτέχνη, γιατί οι εικονικές ερμηνείες του έχουν μείνει ανεξίτηλες στο μυαλό μου, από την παιδική μου ηλικία ακόμη, όταν έπαιζε τον κακό στο Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει ή τον Σερίφη του Nottingham στοΡομπέν των Δασών. Και φυσικά, γιατί είναι o τελικά λατρεμένος Σεβέρους Σνέιπ, στα υπεραγαπημένα μου Χάρυ Πότερ.

Οι καλλιτέχνες είναι πράκτορες της αλλαγής. Μία ταινία, ένα θεατρικό κομμάτι, ένα μουσικό κομμάτι ή ένα βιβλίο μπορούν να κάνουν την διαφορά. Μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.

Alan Rickman

Ο Alan Rickman γεννιέται στις 21 Φεβρουαρίου του 1946, υπό τον αστερισμό των Ιχθύων, στο Acton, μία αδιάφορη προς το θλιβερό γειτονιά του δυτικού Λονδίνου. Είναι ο δεύτερος γιός σε μία εξαμελή  οικογένεια της εργατικής τάξης, με μητέρα νοικοκυρά και πατέρα εργάτη που φεύγει από την ζωή όταν ο Rickman είναι οχτώ. Το ενάμισι τετράγωνο Ηλίου με την σύνοδο Άρη σε στάση-ανάδρομου Κρόνου, όπως και η σύνοδος καθαυτή μαρτυρούν την σκληρότητα της απουσίας του πατέρα.

Η μητέρα του ξαναπαντρεύεται και χωρίζει μετά από τρία χρόνια. Η όψη ενάμισι τετραγώνου της συνόδου Σελήνης-ανάδρομου Δία* με τον Ουρανό σε στάση, σκιαγραφεί την ικανότητά της να αλλάζει κατεύθυνση με ιδιαίτερη ταχύτητα, μία ταχύτητα που σίγουρα γεννά έναν βαθμό ανασφάλειας στον Rickman. Ευτυχώς, η ίδια η ποιότητα της σύνοδου Σελήνης-Δία και το τρίγωνο της όψης με την σύνοδο Ηλίου-Αφροδίτης-Ερμή, δείχνουν την γυναίκα που αναλαμβάνει να φροντίσει μόνη τα τέσσερα παιδιά της και γίνεται ένα ικανό στήριγμα για τον Alan. Αυτό το τελευταίο τρίγωνο φαίνεται να ευθύνεται για την τύχη που έχει ο μικρός να βρεθεί σε δημοτικό και γυμνάσιο που ακολουθεί την μέθοδο Montessori.

Το καλλιτεχνικό του ταλέντο, διάχυτο στην πολυαστρία στους Ιχθείς, βρίσκει έκφραση στην καλλιγραφία και την υδατογραφία. Ωστόσο, το τρίγωνο της συνόδου Άρη-Κρόνου με το στέλιουμ, όπως και η ίδια η σύνοδος δείχνουν ότι εκτός από ταλέντο, ο  Rickman είναι ένας άνθρωπος εργατικός, μελετηρός, με ιδιαίτερη αίσθηση του καθήκοντος, ικανός να φέρνει πράγματα σε πέρας. Με υποτροφία, γίνεται δεκτός σε  ένα κορυφαίο λύκειο όπου αρχίζει την ενασχόληση του με την δραματική τέχνη.

Το τρίγωνο Ουρανού-ανάδρομου Ποσειδώνα, σαφώς και δείχνει ένα εξαιρετικό νοητικό δυναμικό, έντονα ευφάνταστο και δημιουργικό, με μία ικανή δόση διαφορετικότητας. Η ενεργοποίηση της όψης αυτής ωστόσο από το τετράγωνο τουΟυρανού και την όψη 150 μοιρών του Ποσειδώνα με την πολυαστρία στους Ιχθείς δείχνει ότι δεν είναι εύκολο για τον Alan να αποφασίσει πως αλλά και εάν θα εκφράσει τα ταλέντα του.

Τελειώνοντας το λύκειο προτιμά να εργαστεί ως γραφίστας, καθώς η δραματική σχολή «δεν θεωρούνταν καθόλου φρόνιμη επιλογή» και το τρίγωνο του στέλιουμ με την σύνοδο Άρη-Κρόνου τον εξωθεί σε ένα πιο «φρόνιμο» μονοπάτι. Δεν βοηθά και το τετράγωνο του Ποσειδώνα με την προαναφερθείσα σύνοδο που σαμποτάρει την αυτοπεποίθησή του και δεν του χαρίζει καμία βεβαιότητα ότι θα πετύχει. Τον κάνει να μην διακρίνει καθαρά τον στόχο που αισθάνεται ότι τον τραβάει σαν μαγνήτης.

Η πραγματικά αυθεντική έκφραση του Rickman δεσμεύεται αρχικά από τον φόβο που υπογραμμίζει η όψη 150 μοιρών στέλιουμ-αναδρόμου Πλούτωνα αλλά και το τετράγωνο του με τον Ουρανό. Ο Alan πασχίζει επιπλέον να καθησυχάσει τον φόβο της ανέχειας και ίσως της μητρικής επίκρισης που τονίζεται από την όψη 150 μοιρών στέλιουμ-Ποσειδώνα. Ασχολείται με την γραφιστική για χρόνια τιμώντας τις συντηρητικές επιταγές του τριγώνου μεταξύ της συνόδου Άρη-Κρόνου και της πολυαστρίας στους Ιχθείς. Δεν του είναι εύκολο να φύγει από την βολή και το οικείο όπως περαιτέρω υπογραμμίζει το τρίγωνο συνόδου Σελήνης-Δία* με τους πλανήτες του στους Ιχθείς.

Το 1965, ετών 19, γνωρίζει την Rima Horton που μέλλει να γίνει η γυναίκα της ζωής του. Αποφασίζουν να συγκατοικήσουν το 1977 αλλά παντρεύονται το 2012. Η πολυαστρία του Rickman στους Ιχθείς, με την συμμετοχή της Αφροδίτης, και το τετράγωνό της με τον Ουρανό, καθώς και η όψη 150 μοιρών με τον Ποσειδώνα, δικαιολογούν ή μάλλον επιβάλλουν μία αντισυμβατική και αρκετά φιλελεύθερη θεώρηση των σχέσεων. Είναι βασισμένη ωστόσο μάλλον στον ρομαντισμό και ίσως και σε μία αναποφασιστικότητα να επιδώσει τον πρώτο γυναικείο ρόλο της ζωής του σε άλλη γυναίκα πλην της μητρός του.

Η πολυαστρία στους Ιχθείς, ενεργοποιημένη περαιτέρω από τον Ποσειδώνα, και μεγεθυμένη από το τρίγωνο με την σύνοδο Σελήνης-Δία* αποδεικνύεται και πάλι ακαταμάχητη. Ο ηθοποιός δεν μπορεί να αγνοήσει το μικρόβιο της καλλιτεχνίας μέσα του. Ο Rickman παρατά την ασφάλεια της γραφιστικής και μπαίνει στην Βασιλική Ακαδημία Υποκριτικής Τέχνης, το 1972, τιμώντας την ικανότητα για αναπάντεχη αλλαγή και τελικά, ρίσκο και πιθανό ξεβόλεμα, που εκφράζουν οι όψεις του Ουρανού στον χάρτη του. Η καλλιτεχνική του ευαισθησία χρειάζεται τελικά περισσότερα και μεγαλύτερα πράγματα. Η αποφασιστική σύνοδος Άρη-Κρόνου ακόμη όμως τον κρατά ασφαλώς αγκυροβολημένο στην πραγματικότητα: παράλληλα κερδίζει τα προς το ζην ως βοηθός ενδυματολόγου. Αποφοιτώντας δουλεύει, μεταξύ άλλων, σε παραγωγές της Royal Shakespeare Company και του BBC. Από την στιγμή που ξεπερνά τον φόβο του ανοίκειου και του να χάσει την βολή του, το τρίγωνο Σελήνης-Δία* αλλά και Άρη-Κρόνου με την πολυαστρία έρχονται να του εξασφαλίσουν επίτευξη, ευκαιρίες, την αποδοχή κοινού και κριτικών, πλατιά αναγνώριση αλλά και ευμάρεια.

Η έντονη παρουσία του υδάτινου στοιχείου στον γενέθλιο χάρτη του και η βαθιά γνώση όλου του φάσματος του ανθρώπινου συναισθήματος και ευαισθησίας που χαρίζει, σε συνδυασμό με την ερμηνευτική ευφυία που του προσδίδουν οι όψεις του Ουρανού και του Ποσειδώνα του εξασφαλίζουν, το 1985, μία εξαιρετική ερμηνεία του ακραία διφορούμενου Κόμη Βαλμόν στις Επικίνδυνες Σχέσεις. Βρίσκεται στο Broadway και υποψήφιος για το βραβείο Τόνυ. Για τον Rickman η υποκριτική δεν είναι μόνο ένα επάγγελμα, είναι ένα μέσο για να κάνει τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος.

Αξιοποιεί την τεράστια βεντάλια βαθιάς αντίληψης της ανθρώπινης κατάστασης που του προσφέρει ο πλεονασμός του Ιχθυακού στοιχείου και την εργατικότητα που του προσδίδουν οι όψεις του Κρόνου και ερμηνεύει με επιτυχία μία ευρύτατη γκάμα ρόλων, από τον ρομαντικό Συνταγματάρχη Μπράντον στο Λογική κι Ευαισθησία, ως τον τρομοκράτη Χανς Γκρούμπερ στο Πολύ Σκληρός για να Πεθάνει και τον Ρασπούτιν στο Ρασπούτιν, που του εξασφαλίζει μια Χρυσή Σφαίρα κι ένα Έμυ. Ξετυλίγει το κωμικό του ταλέντο ως Αρχάγγελος Μέτατρον στο Δόγμα, ως Χάρυ στοΑγάπη Είναι. Για τους ρόλους του κερδίζει σωρεία υποψηφιοτήτων και βραβείων, ποτέ όμως ένα Όσκαρ.

Ο Alan Rickman φεύγει από την ζωή στις 14 Ιανουαρίου του 2016, από καρκίνο του παγκρέατος. Η ευαισθησία του οργάνου διαγράφεται ήδη στο γενέθλιο ενάμισι τετράγωνο Ουρανού-συνόδου Σελήνης-Δία*.

Ο Sir Ian McKellen είπε για τον Rickman ότι «πίσω από το σοβαρό πρόσωπό του έκρυβε ένα υπερδραστήριο πνεύμα σε διαρκή αναζήτηση κι επίτευξη, έναν υπερήρωα, ανεπιτήδευτο αλλά ακραία αποτελεσματικό». Ίσως αυτή είναι η καλύτερη περιγραφή για έναν καλλιτέχνη που είχε την σοφία να αξιοποιήσει το πηγαίο του ταλέντο και χάρισμα με σκληρή δουλειά στον προσωπικό του αγώνα να κάνει τον κόσμο του ένα ομορφότερο μέρος. Αναμφίβολα, τα κατάφερε. Όπως κατάφερε να διατηρήσει την αξιοθαύμαστη και διόλου δουλική σεμνότητα της γνήσιας ευαισθησίας, απέναντι στις πλάνες Σειρήνες μίας αξιοζήλευτης διαδρομής στο στερέωμα της δραματικής τέχνης.

* Η ακριβής ώρα γέννησης του Alan Rickman είναι άγνωστη και την ημέρα της γέννησής του η Σελήνη περνάει από τις τελευταίες μοίρες του Ζυγού, στις πρώτες μοίρες του Σκορπιού. Σε κάθε περίπτωση όμως σχηματίζει όψη συνόδου με τον Δία.