Ένα απρόσμενο και θεαματικό φαινόμενο του 2020 είναι η εμφάνιση του κομήτη Neowise στον ουρανό. Ο κομήτης ανακαλύφθηκε στις 27 Μαρτίου 2020 από αστρονόμους του προγράμματος Neowise που χρησιμοποιούσαν το διαστημικό τηλεσκόπιο WISE, εξ’ ου και η ονομασία του.
Από τις 18 Ιουλίου, ο κομήτης βρίσκεται στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου ενώ προηγουμένως περιόδευε στον αστερισμό του Λύγκα. Είναι μη περιοδικός κομήτης ανάδρομης τροχιάς. Καθώς η τροχιά του είναι ιδιαίτερα ελλειπτική, η τροχιακή του περίοδος υπολογίστηκε στα 4400 χρόνια, πράγμα που σημαίνει ότι το προηγούμενο πέρασμά του από το ηλιακό σύστημα είχε γίνει περίπου το 2400 π.Χ. Κατά την προσέγγισή του στον Ήλιο έχασε μέρος της μάζας του, πράγμα που έχει αντίκτυπο στην τροχιακή του περίοδο και έτσι αναμένεται πως θα ξανακάνει την εμφάνισή του στο ηλιακό σύστημα σε περίπου 6800 χρόνια, δηλαδή γύρω στο 8800.
Η ονομασία των κομητών συνδέεται με την εμφάνισή τους και συγκεκριμένα το φαινόμενο της «ουράς», καθώς ετυμολογικά η λέξη προέρχεται από το αρχαίο ρήμα κομάω-ω που σημαίνει έχω μακριά μαλλιά. Η αστρολογική ερμηνεία της ποιότητας της επίδρασης ενός κομήτη από τους αρχαίους και μεσαιωνικούς αστρολόγους σχετίστηκε στενά με την εμφάνισή τους, καθώς και με γεγονότα έξω από το συνηθισμένο, όπως και το πέρασμα ενός κομήτη.
Τον 2ο αιώνα μ. Χ., ο Κλαύδιος Πτολεμαίος αποδίδει τη φύση πλανητών σε κομήτες ανάλογα με το σχήμα και το χρώμα τους. Συνδέονται δε με πολέμους και αναταραχές που εντοπίζονται στο πεδίο που αφορά ο οίκος του ωροσκοπίου που καταρτίζεται για το μέρος που εμφανίζονται[1].
Ο Ramesey, τον 17ο αιώνα, ανακεφαλαιώνει τις σχετικές περιγραφές των αρχαίων που σχετίζουν το σχήμα με τη φύση του κομήτη, ενώ ξεκινάει την διερεύνησή του λέγοντας πως οι κομήτες φέρνουν τόσο «έξοχες όσο και τρομερές μεταβολές στον αέρα, όπως και την γη». Σημειώνει ότι εμφανίζονται κυρίως στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου με κάποιες εξαιρέσεις που προβάλλονται στο πανόραμα του Milky Way. Αναφέρει πως η γέννηση του Χριστού προμηνύθηκε στον Καίσαρα Αύγουστο από την Συβίλλα Τιμπουρτίνα σε σχέση με την εμφάνιση ενός κομήτη[2].
Στην αρχή του 20ού αιώνα, ο Raphael γράφει ότι η επίδραση των κομητών αποτελεί «γεγονός» το οποίο βεβαιώνεται από τις μαρτυρίες γενεών. Ως προς το είδος της επίδρασής τους, κάνει αναφορά στο σχήμα τους, αναφέροντας ένα σπαθόμορφο κομήτη ο οποίος εμφανίστηκε για μεγάλο διάστημα στον ουρανό της Ιερουσαλήμ πριν την καταστροφή της. Τονίζει τον δραστικό χαρακτήρα της επίδρασής τους που μπορεί να εκδηλωθεί με λιμούς, επιδημίες, πόλεμους και αναταραχές, ως επίσης με την άνοδο μεγάλων προσωπικοτήτων στη δημόσια σφαίρα, «νομοθετών» ή «μεγάλων βασιλέων». Αναφέρεται επιπλέον στην επανεμφάνιση του κομήτη του Χάλεϋ το 1910 και την σύνδεση της με αυξημένη σεισμική δραστηριότητα και ηλεκτρικές θύελλες τα δύο χρόνια που προηγήθηκαν. Το ζώδιο στο οποίο εμφανίζεται ένας κομήτης χρησιμεύει και γι’ αυτόν για να συγκεκριμενοποιήσει την σφαίρα εκδήλωσης των αποτελεσμάτων της επίδρασής του[3].
O Nicholas De Vore σημειώνει ότι αν και οι κομήτες έχουν αποτελέσει αντικείμενο άφθονης αστρολογικής μελέτης δεν υπάρχουν σαφή συμπεράσματα. Προσθέτει κι αυτός πως η πρόταση ότι η εμφάνιση των κομητών κοσμεί τα ωροσκόπια σημαντικών προσωπικοτήτων κερδίζει έδαφος, αναφέροντας το παράδειγμα του Theodore Roosevelt. Παραθέτει την άποψη πως η ενέργεια των κομητών σημειώνει δραστικά γεγονότα, γειώνεται όμως μέσω ατόμων των οποίων η γέννηση συμπίπτει με την εμφάνιση του κομήτη και γι’ αυτό τον λόγο εξαιτίας του χρονικού διαστήματος που μεσολαβεί, δύσκολα ανιχνεύεται[4].
Η άποψη αυτή ίσως αποτελεί σκιά της θέσης της Αλίκης Μπέιλι που διατυπώνεται ξανά και ξανά στην Πραγματεία επί των Επτά Ακτίνων όπως και σε άλλα έργα της. Υποστηρίζει πως η Γη λούζεται αδιάκοπα από πληθώρα ενεργειών διαφόρων ποιοτήτων την επίδραση των οποίων κάθε μορφή καταγράφει συνειδητά ή όχι και στην οποία ανταποκρίνεται ή όχι, σε μεγάλο ή μικρότερο βαθμό, εκφράζοντας την σε δράση κάποιου είδους, ανάλογα με την ποιότητα της ίδιας της μορφής. Στην ειδική ενέργεια ενός κομήτη λοιπόν, έθνη, ομάδες, άτομα θα ανταποκριθούν σε διάφορους βαθμούς και εκφράζοντάς την σύμφωνα με την ειδική τους ποιότητα.
Συνεχίζοντας στην εσωτερική θεώρηση, βρίσκουμε την Helena P. Blavatsky να γράφει πως οι κομήτες αποτελούν φάση της εξελικτικής ανάπτυξης ουράνιων σωμάτων στον κόσμο. Διάχυτη ύλη στο διάστημα μορφοποιείται σε κομήτες που θα γίνουν αργότερα ήλιοι και σφαίρες.
«Ο Κεντρικός Ήλιος προξενεί την συλλογή πρωτογενούς σκόνης σε μορφή σφαίρας από τους Φοχάτ, για να τους ωθήσει να κινηθούν σε συγκλίνουσες γραμμές και τελικά να προσεγγίσουν ο ένας τον άλλο και να συναθροιστούν» […] «όντα διασκορπισμένα στο Διάστημα, χωρίς τάξη ή σύστημα, το κοσμικά σπέρματα έρχονται σε συχνές συγκρούσεις μέχρι την τελική τους συγκέντρωση, μετά από την οποία γίνονται κομήτες. Μετά ξεκινούν οι μάχες και οι αγώνες. Οι αρχαιότεροι προσελκύουν τους νεότερους, ενώ άλλοι τους απωθούν. Πολλοί χάνονται, καταβροχθιζόμενοι από τους δυνατότερους συνοδοιπόρους τους. Αυτοί που διαφεύγουν γίνονται κόσμοι»[5].
Εξωτερικά, είναι γνωστό πως δεν επιβιώνουν όλοι οι κομήτες από την προσέγγισή τους με τον Ήλιο, ένα σώμα σε μεταγενέστερη εξελικτική φάση, ενώ συχνά οι κομήτες προσκρούουν σε ουράνια σώματα, προξενώντας από μικρές έως ιδιαίτερα σημαντικές μεταβολές, ακόμη και την διάλυσή των τελευταίων.
Ο Χ. Τ. Σαραϊνταριάν περιγράφει τους κομήτες ως «συνδετικούς κρίκους ή γραμμές επικοινωνίας μεταξύ ηλιακών συστημάτων και γαλαξιών», οι οποίοι «ανοίγουν ένα πέρασμα, μέσα από το οποίο μπορούν να εισρεύσουν οι εξωσυστημικές ενέργειες ή ακτίνες»[6].
Σήμερα γνωρίζουμε πως το πλήθος των κομητών με σχετικά μικρή τροχιακή περίοδο «φύεται» στην Ζώνη του Κάιπερ, πέρα από την τροχιά του Ποσειδώνα και εν μέρει εντός της τροχιάς του Πλούτωνα. Κομήτες που εμφανίζονται κάθε πολλές εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια πιστεύεται πλέον πως ξεκινούν από το Νέφος του Ορτ. Πρόκειται για μια περιοχή του διαστρικού χώρου που πιθανολογείται πως σχηματίζει ένα σφαιρικό μανδύα γύρω από το ηλιακό σύστημα, πέρα από την Ηλιόσφαιρα. Η κίνηση των αντικειμένων του Νέφους του Ορτ πιστεύεται, πως εξαιτίας της μεγάλης απόστασής από τον Ήλιο, επηρεάζεται εύκολα από την βαρυτική έλξη άλλων άστρων ή του ίδιου του Γαλαξία. Ωστόσο ο Ήλιος παραμένει το άστρο με τις μεγαλύτερες πιθανότητες να «επέμβει» στην κίνησή τους.
Ταξιδιώτες από μακριά, κομήτες όπως ο Neowise, εισάγουν περιοδικά, στοιχεία διαφορετικά από αυτά που συνιστούν την κατάσταση «ισορροπίας» του ηλιακού συστήματος. Θα μπορούσαν να παραβληθούν με φάρμακα ή βιταμίνες που λαμβάνονται όταν η κατάσταση το απαιτεί. Όσον αφορά τις εξωτερικές αστρολογικές ερμηνείες παρότι στην ενεργειακή εισφορά των κομητών αναγνωρίζεται και το θαυμαστό, η έμφαση δίνεται αναμφισβήτητα στο καταστροφικό μέρος. Αν όμως κατανοήσουμε το πέρασμα ενός κομήτη ως χρήσιμο για την ισορροπία και ανάπτυξη ενός ηλιακού συστήματος όπως και του ίδιου του κομήτη – γιατί περί αυτού πρόκειται στην πραγματικότητα – γίνεται δυνατή μια διαφορετική οπτική γωνία.
Ο Σαραϊνταριάν συνδυάζει τη είσοδο ενός κομήτη με «πίεση και προκύπτουσα διαδικασία της διέγερσης, μετουσίωσης και ατομικής απελευθέρωσης που επηρεάζει την νοητική, συναισθηματική και αιθερική φύση των ζωντανών υπάρξεων»[7]. Όλες οι «ζωντανές υπάρξεις» που εξετάζουμε βρίσκονται εντός του ηλιακού συστήματος και είναι φυσικό να επηρεάζονται από όσα συμβαίνουν στον οργανισμό που τα περικλείει. Ο συγγραφέας μιλά για:
«1. Διεύρυνση της συνείδησης, ανύψωση, φώτιση κι απελευθέρωση.
2. Καταστροφή των πραγμάτων που δεν ευθυγραμμίζονται με την κοσμική προοπτική
3. Αποκαλύψεις νέων νόμων και στοιχείων μέσα από τα οποία καινούριες εντάσεις μπορούν να προσεγγιστούν. Οι εντάσεις είναι αποτέλεσμα νέων ενεργειών που δρουν σε ένα δοσμένο πεδίο συνείδησης[8]».
Υπάρχει μια βασική παρανόηση στην θεώρηση του μέσου ατόμου για θέματα όπως είναι η ισορροπία, η διεύρυνση της συνείδησης, η φώτιση κι η απελευθέρωση. Είναι η εξής: όλα αυτά φαίνεται να συνδέονται με αυτό που είναι επιθυμητό, άνετο, ευχάριστο, ικανοποιητικό και προάγει τους σκοπούς του ατόμου ή ορισμένων. Πρόκειται για μια στρέβλωση. Η δραστηριότητα των κοσμικών και συστημικών φαινομένων, όπως ένας κομήτης ή η σύνοδος δύο πλανητών, ασχολούνται με την υγεία, ισορροπία και ανάπτυξη του πλανητικού και του ηλιακού ατόμου.
Το γεγονός πως η εμφάνισή των κομητών σε ολόκληρη την καταγεγραμμένη γήινη ιστορία συνδέεται με δραστικές εξελίξεις, κυρίως αρνητικές, αν αποτελεί σχόλιο επάνω σε κάτι και μάλιστα εύγλωττο, είναι στο κατά πόσο ο ανθρώπινος πολιτισμός, οι ανθρώπινες στάσεις του καιρού στον οποίο εμφανίζονται οι κομήτες όντως προήγαν και προάγουν την υγεία του πλανητικού ατόμου και όλων των μερών του, ανθρωπότητας, φυτών, ζώων, θαλασσών, ατμόσφαιρας και πάει λέγοντας. Η σύνδεσή τους με το θαυμαστό, μαρτυρά την διαδικασία της εξέλιξης και ανάπτυξης όπου η απόσυρση – ακόμη και βίαιη – του παλιού, ανοίγει χώρο για το καινούριο.
Κρατώντας αυτή την ευρεία οπτική κατά νου και επιστρέφοντας στον Neowise, με μια μικρή αναδρομή στα 2400 π.Χ. περίπου, οπότε θεωρητικά είχε κάνει την προηγούμενη βόλτα του, βρίσκουμε μια σειρά αξιοσημείωτων φαινομένων. Περίπου το 2350 π.Χ. μια φυσική καταστροφή με μεγάλες πυρκαγιές και πλημμύρες και αέρια έκρηξη πάνω από 100 μεγατόνους που ενδεχομένως να προκλήθηκε από την πρόσκρουση αστεροειδή ή κομήτη[9]. Περίπου το 2320-10 π.Χ. απαντάται η έκρηξη του ηφαιστείου Hekla στην Ισλανδία, το οποίο όμως έχει πλούσια δραστηριότητα και η τελευταία του έκρηξη έγινε μόλις το 2000. Παρόμοια σε πολιτικό επίπεδο βρίσκουμε την άνοδο και πτώση δυναστειών, όμως εξαιτίας της σχετικότητας των υπολογισμών της τροχιάς του κομήτη μόνο την πιθανότητα να σχετίζονται κάποια από αυτά τα γεγονότα με τον Neowise μπορούμε να κρατήσουμε.
Όσον αφορά το παρόν και επιχειρώντας μια ποιοτική ερμηνεία της επίδρασης του εν λόγω κομήτη, φαίνεται πως οι παλιοί αστρολόγοι ως ένα βαθμό επιβεβαιώνονται σε σχέση με τα εξωτερικά αποτελέσματα. Σχεδόν τίποτα από τη λίστα των κομητικών «συμπτωμάτων» δεν λείπει από το 2020 του πλανήτη. Πανδημία, αναταραχή, πολεμική ένταση, λιμός, όλα εμφανίζονται κατά περίσταση ανά τον πλανήτη. Ακόμη και οι μεγάλες πυρκαγιές και οι ισχυροί άνεμοι έδωσαν το παρόν. Μένει η ανάδυση των μεγάλων προσωπικοτήτων, αν και δεδομένης της εξέλιξης της ανθρωπότητας μάλλον θα’ πρεπε να περιμένει κανείς την ανάδυση των μεγάλων (και όχι σε τάξη μεγέθους) ομάδων, αφού ο προσωποπαγής χαρακτήρας κινημάτων και ρευμάτων φαίνεται να μπαίνει σιγά σιγά στο περιθώριο, καθώς ολοένα και περισσότερα άτομα μπορούν και επιλέγουν να στηρίζουν σκοπούς και ιδέες και ιδανικά συνειδητά και εξαιτίας της εγγενούς αξίας τους και όχι εξαιτίας του χαρίσματος των εκφραστών τους.
Την μεγαλύτερη προσέγγισή του στην Γη, ο κομήτης Neowise την πραγματοποιεί στο φόντο του αστερισμού της Μεγάλης Άρκτου ο οποίος σχετίζεται με το ζώδιο του Καρκίνου[10]. Δημιουργώντας έναν σύνδεσμο ανάμεσα στις δύο αυτές ενέργειες και τη Γη, ο Neowise φέρνει στο προσκήνιο δύο βασικές έννοιες με τις οποίες σχετίζονται. Από τη μια την έννοια ενός αγαθού σκοπού ευρείας κλίμακας και από την άλλη την έννοια μιας μορφής που να μπορεί να υποστηρίξει αυτό τον σκοπό[11]. Το ζώδιο του Καρκίνου σχετίζεται με την έννοια της γέννησης, της ανάδυσης μιας ύπαρξης σε συγκεκριμένη μορφή. Το ζητούμενο που θέτει ενώπιον του ανθρώπου και των ομάδων είναι η δημιουργία μορφών που είναι κατάλληλες για την υλοποίηση ευγενών σκοπών. «Κατάλληλη» θεωρείται μια μορφή που συγκροτείται υπό την έμπνευση ενός ιδανικού, βάσει συγκεκριμένου σχεδίου, αξιοποιώντας την υπάρχουσα σχετική γνώση και χαρακτηριζόμενη από περιεκτικότητα, δηλαδή ικανή να συμπεριλάβει στην λειτουργία της τον μέγιστο δυνατό αριθμό ανθρώπων.
Σε μικροκλίμακα, μπορεί κανείς να εξετάσει την εξωτερική «μορφή» της οικογένειας του και κατά πόσο έχει χώρο για ποιότητες όπως ο σεβασμός, η ευγένεια, η ειλικρίνεια, πόσο επιτρέπει στα μέλη της να λειτουργούν αυτοδύναμα και πόσο υπάρχει κάποια προσπάθεια για κατανόηση έναντι της επιβολής απόψεων και τρόπων συμπεριφοράς. Μπορεί κανείς να προχωρήσει ακόμη παραπέρα και να εξετάσει κατά πόσο τα κίνητρα πίσω από τις πράξεις και τα λόγια εκφράζονται επίσης ανοιχτά και είναι όντως «για το καλό σου/του/της/μας» κοκ. Παρόμοια είναι τα ζητούμενα και οι στόχοι για κάθε ομάδα που μπορεί κανείς να θεωρεί «δική του», από την παρέα, μέχρι την επαγγελματική συνεργασία και το έθνος. Ίσως όλα αυτά φαίνονται εκτός τόπου και χρόνου και αποκομμένα από την παρούσα κατάσταση, όμως η κοινωνική κρίση είναι δεδομένη τριγύρω και παντού και αν οι κομήτες έχουν κάτι να πουν ως φορείς ενεργειών που διευκολύνουν την διεύρυνση της συνείδησης όπως και την ευθυγράμμιση με την κοσμική προοπτική, φαίνεται πως είναι η κατάλληλη χρονική στιγμή να αλλάξει το μέτρο βάσει του οποίου κρίνονται ως «καλά» και «θεμιτά» αρκετά πράγματα.
Σε μεγαλύτερη κλίμακα τα ζητούμενα που εκφράζονται από τον συνδυασμό αυτών των δύο ενεργειών είναι παρόμοια, αν κι εδώ ειδική μνεία χρειάζεται να γίνει στο κλίμα και την οικολογική ισορροπία. Η περιεκτικότητα και ο σεβασμός που αιτούνται αυτές οι ενέργειες οφείλει να διευρυνθεί για να περιλάβει και τους άλλους οργανισμούς επάνω στον πλανήτη, φυτικούς, ζωικούς και ορυκτούς γιατί είναι σαφές πια πως δεν νοείται «μορφή κατάλληλη για την υλοποίηση αγαθών σκοπών» που να τους εξαιρεί. Είναι θεμελιώδες να θυμάται κανείς πως οι ενέργειες αυτές των οποίων ο Neowise ανεβάζει την ένταση αφορούν όλα όσα συμβαίνουν στον πλανήτη κι όχι μόνο όσα συμβαίνουν στην ανθρωπότητα και δη στην ανθρωπότητα των «ανεπτυγμένων» χωρών.
Το 2020, παρατηρεί κανείς τον άξονα Αιγόκερου – Καρκίνου σε πλήρη δραστηριότητα και ενεργοποίηση, με την σύνοδο Κρόνου – Πλούτωνα στην αρχή του έτους, την τωρινή συγκέντρωση τριών από τους «μεγάλους» Δία, Κρόνου, Πλούτωνα στον Αιγόκερο, συν τις εκλείψεις στον ίδιο άξονα και την μέγιστη προσέγγιση του κομήτη Neowise στο ζώδιο του Καρκίνου. Ως ζωδιακός άξονας, ο Καρκίνος-Αιγόκερος είναι ένας άξονας εισόδου – εξόδου, με τα δύο ζώδια να παίζουν αμφότερα και τους δύο ρόλους ανάλογα την οπτική του παρατηρητή. Στον Καρκίνο γεννιούνται μορφές, επιδεικνύουν την καταλληλότητα τους για τον σκοπό τους για να αποσυρθούν στον Αιγόκερο, αφότου κάνουν τον κύκλο τους. Στον Αιγόκερο αναδύονται συνειδητοί σκοποί που φτάνουν στο τέρμα της πορείας τους με την υλοποίηση της κατάλληλης μορφής. Και οι δύο διαδικασίες βαίνουν ταυτόχρονα και με μεγάλη ένταση αυτή τη στιγμή στον πλανήτη. Βιώματα και αντιδράσεις ποικίλουν, όσο ποικίλουν και οι οπτικές γωνίες.
Από την θέση της ενιαίας ανθρωπότητας, ένα είναι βέβαιο, ότι ο αγαθός και περιεκτικός σκοπός χρειάζεται να γίνει η αφετηρία για οποιαδήποτε εξωτερική δραστηριότητα και απόφαση ώστε να εξασφαλιστούν κατάλληλες μορφές. Η ανθρωπότητα οφείλει να αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι η περιπλάνηση της στην άλλη πλευρά του καθρέφτη και της κυρίαρχης έμφασης στην εξωτερική μορφή ασχέτως σκοπών, ποιότητας και κινήτρων οδεύει γοργά και με θόρυβο προς λήξη. Η θραύση των υπαρχουσών μορφών, υλικής, συναισθηματικής, νοητικής φύσης μπορεί να γίνει οικειοθελής αποδόμηση και χρήση τους για την οικοδόμηση με μεγαλύτερη σοφία. Η εναλλακτική μοιάζει με κάτι αυτοκίνητα σε παλιά καρτούν που συγκρατούνται με σπάγκους, τσιρότα και υποστηρίγματα ως ενιαία, πηγαίνουν αγκομαχώντας, μόνο για να καταρρεύσουν ολοκληρωτικά και με μεγαλύτερο πάταγο στην επόμενη σκηνή. Τζάμπα κόπος και υλικά.
[1] Τετράβιβλος, Κλαύδιος Πτολεμαίος, Βιβλίο Β’ 0363, 007, 2, 1, c, 10, 1
[2] Astrologia Munda by William Ramesey, Revised English edition by Birch Field
[3] Raphael’s Mundane Astrology, Raphael
[4] Encyclopedia of Astrology, Nicholas De Vore
[5] Secret Doctrine, Helena P. Blavatsky, Τόμος Ι, σ. 201
[6] Κόσμος μέσα στον Άνθρωπο, Χαρουτίν Τορκόμ Σαραϊνταριάν, σ. 187
[7] Ως άνω, σ. 188
[8] Ως άνω, σ. 188
[9] The 2350 BC Middle Eastern Anomaly, Wikipedia
[10] Οι Άθλοι του Ηρακλή, Αλίκη Μπέιλυ
[11] Εσωτερική Αστρολογία, Εσωτερική Ψυχολογία, Αλίκη Μπέιλι